home


2024

 

er waren eens


NIET
zoals in een mooi verhaal of sprookje
waar hindernissen of gebrek
donkere dreigend bossen
hoge bergen, draken of een gek
worden getrotseerd…
is er altijd een happy end
integendeel….

hoewel toen
die pracht van een dag
hun trouwdag
twee stralende jonge mensen
aanwezigen en gelukwensen
“de duidelijke” koos voor haar
“de ontwapenende” voor hem
zij kozen voor elkaar
het leien dakje

een huis, kinderen
zoals in sprookjes
niets kon ‘t geluk hinderen

samen verbouwen, carrière alles oké
maar na vele jaren
verscheen helaas de boze fee

de tijd vermaalt
het hardste kristal tot zand
en als loopwerk knarst
moet er gestopt, schoongemaakt, uitgeblazen en gesmeerd
of de zaak barst

waarom
het loopwerk niet uitgeblazen
de lagers niet gesmeerd,
het tij niet gekeerd

was het geluk teveel ?
of liet de tand des tijds
de kristallen van hun geluk
niet langer heel?

de duidelijke werd onverzettelijk
de ontwapenende werd ontwijkend
en die afstand werd scheiding

kan na boosheid
het  inzicht aanvaarding brengen
en aanvaarding mildheid
een weg naar rust
naar nieuw evenwicht
niet dus

ooit wenste iedereen jullie geluk
dat  geluk  is ontsnapt

langs een andere weg
is er wellicht geluk
dat weer wacht…

ondertussen zit ieder
alleen
in een leeg huis

naderhand


je zit alleen
in een nog leeg huis
alleen
in een te vullen woning

gelukkig heb je
je kinderen
je eigen dingen en boeken...

herinneringen met
af en toe een glimp
van iemand
die ooit de jouwe was
maar niet meer is

je hoofd vol
beslommeringen
een terugblik
op wat je ooit
hoopte
maar wat niet bleef
op wat je niet verwachtte
maar toch koos

na de beslissing
en leegte
is er hunker op beter
en komt je hart tot rust
voedt je de hoop
en komt er licht
aan het eind van de tunnel
van scheiding

terug