home

 

2015

Ont…waak

’s morgens
kom ik
uit
mijn sluimer
tot leven

schud mijn haar
wat er van rest
tenminste
 
rek me uit
strijk als fiere woerd
mijn borstharen glad

ontrol mijn tong
naar de bloem
die
aan de spiegel ontspringt
en waarin ik
mezelf herken
de vlinder

 

 

gelijkt

Zeg pap
vroeg mijn zoon
       ondertussen zelf ook vader
pap
mag jouw overlijdensbericht
je doodsbrief
op facebook

op facebook!!! dacht ik toen
wat nu?
op fakebook zeker
maar och
wat doet het ertoe
ik maak het zelf niet
meer mee

tuurlijk
zei ik nonchalant en bedacht

ik heb een goed leven gehad
geen ruziemaker
we leven nog
in een vrij land

ja waarom niet
dan kunnen ze me “leuk vinden”
zei ik
en als het zover is
zorg jij dan voor een opwekkende mededeling
dacht ik

je weet nooit waar het goed voor is
en glimlachte mijn eindigheid weg

tja
postuum leuk bevonden
mij is het gelijk
leuk in lijk
het doet me wel

...wat?

 

Gesponnen

spinnen
beminnen
de herfst
oogsten resten van de zomer
een verdwaalde vlinder
een domme bij of wesp
of
ons
in natte webben
wij hebben ze niet
graag in onze haren
die kleverige draden
nog erger zijn die vette lijven
midden in het web
weg
met die
spinnerij

 

 

 

luchtig

 

alleen in de zon op je rug
een grassprietje in je mond
boven spant de blauwte bezeild door zomerwolken

je bent zalig 
en nietig

maar hoe gering
het gewicht van een wolk

hoe groot
s
ZELF
als wolk?

hoe zelf zweven
      overschaduwen

ongeveer zesentwintig sextiljoen moleculen ben je
stel: allemaal water
dat is op wolkse wijze
acht-honderd-duizend kubieke meter damp
een wolk van 250 meter doormeter en twintig meter dik

zo tel je mee
je bliksemt of beregent
je sleept een enorme schaduw over het land
of
zeilt argeloos op grote hoogte door de lucht

het grassprietje smaakt nietig

dag collega’s
cirrus, stratus, cumulus en nimbus

het ga ons goed

 

 

 

Alles heeft zijn tijd

alles heeft zijn tijd
zegt prediker
alles heeft zijn uur,
alle dingen onder de hemel hebben hun tijd.
er is een tijd om te baren en een tijd om te sterven,
een tijd om te planten en een tijd om wat geplant is te oogsten.
een tijd om te doden en een tijd om te genezen,
een tijd om af te breken en een tijd om op te bouwen.

wij hebben prediker achter ons gelaten
of bijgeschaafd en afgeschuind

versterven
hoeft niet meer
er is van alles
we moeten niet tevreden zijn
met weinig of te weinig
dat heeft zijn tijd gehad

en het lot van hen die
op de verkeerde plaats
het verkeerde moment
in een verkeerde gender
geboren zijn

misschien heeft alles
helemaal zijn tijd niet
misschien is verkondigde waarheid
geen waarheid

of heeft zij haar tijd gehad
en zijn wij
die heilige boeken
zat

 

 

 

giraffes

statig op hoge benen schrijden ze
met hun zachte ogen kijken ze
naar

verse blaadjes

mooie ogen kunnen meedogenloos
vanuit de hoogte
neerkijken

giraffes hebben iets wat anderen niet hebben
giraffes hebben méér

zijn giraffes bezitterig?
zelfvoldaan?

giraffes geven niets prijs
moeten veroverd
trekken hun stilleto’s geraffineerd
uit
en niet alleen dat

leggen zich neer
hun hooghartigheid
af
en niet alleen dat

toch zijn ze gewoon
mensen als jij
en ik iets minder

giraffe zijn is
zijn
iets meer zijn

 

 

Het wonderste

het wonderste
is

alles bestaat
er is niets
dat niet is

alles is vol, geest, verstand, ziel
ieligheid, bewustzijn
wat we bedenken

ook de mens
vooral de vrouw
het bewustzijn van de vrouw
zit overal
in haar

en bij de man
tussen de oren
en zo….

zegt zij: “ich bin von kopf bis füssen…”
hijgt hij: “auf liebe eingestellt…”
“nee” zegt zij “ungestellt”

wat
als we de hemel
voorbij vliegen
er niet meer in geloven
dan wacht
alleen

de zieligheid van het
nietS

tsch

zwijg !

 

 

 

Moederdag

dag moeder
je bent niet meer
je kon niet tegen afgang
tegen verliezen
jij was sterk
en wat hard

‘hoe mooi mijn moeder stierf’
precies zoals je het wilde
alléén
helemaal alléén
zonder getuigen
zonder ons
plots
uit ons bestaan verdwenen

eigenlijk wilde je
prinses, politica of ster worden
groots leven
je had niet gekozen
waar je wieg stond
om ver van huis in de oorlog te bevallen
tja de wil van de man
adolf toch!

en die andere man
mijn vader
die heeft
toen hij stierf
jou alleen gelaten

jij hebt het hem nooit vergeven

je kende geen gelatenheid
alleen verlatenheid
die wreed aan je vrat

dag moeder
het zij zo

ieder sterven is ultiem

helaas
mis ik je...

 

 

Sterven is straf

met de glimlach op de lippen
ontslapen
sterk

de ogen met een twinkeling voorgoed
sluiten
ongelooflijk

vreugdevol heengaan
onweerstaanbaar

zo sterven is straf
ultiem

zomaar uit het bestaan
afgeschoten
onthoofd
verongelukt
gecrepeerd
pover

doe iets uiterst
met stijl
karakter
doodsverachting
straf

overdenk uw uitersten
vergeet niet
oefening baart kunst
misschien
is jouw sterven
nog verre
van
af

graf

 

 

misverstand

achter hoge kerkdeuren
kleurt wierook in glasramenlicht
dansen kazuifels liturgie en vrede
verzacht orgelmuziek verdriet tot troost

je bent jezelf niet meer
godsvolk, schaapje in zondagssamenhorigheid
je laat het zondag licht
diep in je hart schijnen

tot rechts vóór je
in een milde zonnestraal
vroom eenvoudig en kuis
je zondagsmiss
je naar ander hoger en beter doet verlangen
het heiligste kruis en klokkengelui

ohh
dorstig hertwater
onder moeder maria bescherming

 

terug