terug

Olifanten

Ze zijn er allemaal
die nog te been zijn
ze herkennen nog iedereen
die ze nog kennen
ze spreken traag

krakend luid vertellen
wat de ander nog weet
pauzes verwarren gedachten
hersenen rusten

rangorde blijft
het bestaan zelf telt
wie hen vele jaren voorspelt
wordt niet geloofd

Het is plezant
oude olifanten
zien wachten
moeizaam brengen de seizoenen
de kudde terug
graast even
groet minzaam
vertrekt soepel

tussen knoken
herkennen ze
steeds meer vrienden